Sander

Ik heb de afgelopen 2 jaar een hele hoop nieuwe mensen leren kennen. Nieuw werk, een nieuwe studie, ik ben op mezelf gaan wonen maar ik ben ook wat oude bekenden tegengekomen. En als er 1 ding is waar ik het vrijwel altijd over heb als we het hebben over wat we gedaan hebben om op dit punt te komen is het tussenjaarprogramma van The Coaching Company. Kortgezegd, dit programma zie ik als de reden dat ik op het punt sta waar ik nu ben en wie ik nu ben. Om dat goed te begrijpen is het handig om te beginnen bij het begin. Voordat ik aan het programma besloot deel te nemen, was ik net met mijn eerste studie gestopt en wist ik eigenlijk helemaal niet meer wat ik wilde doen. Ook wist ik niet meer zeker wie ik nou eigenlijk als persoon was of wie ik wilde zijn, kortom, ik was gestrand. Dit traject bood mij de mogelijkheid om beide dingen waar ik tegenaan liep onder ogen te komen en dat niet alleen, ze deden dat samen met mij. Nou vraag je je misschien af hoe ze dat soort “magische” dingen deden, en ik denk dat dit onder te verdelen is in 3 belangrijke onderdelen. 

Allereerst zijn het de thema’s die je behandelt en dat wat ik specifiek wil benoemen is: uit je comfortzone komen. Dit is een van de thema’s die tijdens het programma centraal stond en wat mij het meest is bijgebleven. Door bepaalde opdrachten te doen, verhaaltjes te schrijven of gewoon dingen te doen die je uit jezelf misschien nooit zou doen of ook maar over nagedacht zou hebben. Sommige van die opdrachten deed je alleen, andere samen met een klein groepje, en weer andere deed je met de hele groep. Opdrachten waren soms simpel maar soms ook lastig, en dan vooral mentaal. In het begin had je af en toe iemand die het net te veel werd, maar op een gegeven moment had je opdrachten waar je jezelf de vraag kon stellen wie als eerste, nou ja, het niet meer binnen kon houden. Het mooie was dan ook om te zien hoe de groep daar op reageerde en daar mee omging. 

Dat is dan ook het tweede onderdeel waar ik het over wil hebben. Het is iets waar ik af en toe nog met verbazing op terugkijk, maar het is echt ongelofelijk hoe hecht wij als groep zijn geworden in een traject van een paar maanden, en ik ken sommige mensen uit die groep beter dan mensen die ik al jaren ken. In de eerste paar weken stonden we al met zijn allen in een club te dansen en feest te vieren, en de laatste dag zullen we allemaal nooit vergeten. Er waren inside jokes, er was een afscheidsfilmpje die we nu allemaal eens in de zoveel tijd terugkijken, mensen hadden bijnamen, mensen werden gekoppeld, er werd gelachen en gehuild, maar we deden het allemaal als groep. 

Tenslotte het laatste onderdeel, en dat zijn de coaches. Ik had al eerder benoemd dat ze aanboden mijn problemen samen met mij op te lossen, maar ze hebben nog zoveel meer voor mij en de groep gedaan. Het traject zou gewoonweg niet hetzelfde zijn zonder de coaches. De liefde, zorg en passie die zij in hun werk steken om mensen zoals mij te helpen is wat in mijn ogen het programma zo speciaal maakte. Iedere coach was uniek, maar allemaal net zo gepassioneerd en gedreven om te zorgen dat iedereen aan het einde goed op hun tijd kon terugkijken. En is ze dat gelukt? Ik denk dat je het antwoord daarop wel weet. 

Sander deed mee van februari tot en met juli 2019.